اثر تمرینات اصلاحی ژنووالگوس بر شاخص عدم تقارن مولفه‌های نیروی عکس‌العمل زمین حین فرود جفت پا

سابقه و هدف: افرادی که دچار ناهنجاری­ به ویژه در اندام تحتانی هستند، علاوه­بر استراتژی فرود مناسب نیاز به اصلاح راستای قامتی می­باشند. هدف این مطالعه بررسی اثرات برنامه تمرین اصلاحی بر شاخص عدم تقارن مولفه­های نیروی عکس­العمل زمین در افراد سالمند دارای ژنووالگوس طی حرکت فرود دو پا بود. مواد و روش­ها: 13 مرد سالمند دارای ژنووالگوس (میانگین سنی: 21/2±92/63 سال؛ قد: 04/0±69/1 متر؛ جرم: 59/4±15/71 کیلوگرم) جهت شرکت در این پژوهش داوطلب شدند. داده­های نیروی عکس­العمل طی حرکت فرود دوپا توسط دو دستگاه صفحه­نیرو کیستلر (1000 هرتز) طی پیش‌آزمون و پس­آزمون جمع­آوری شد. مدت اجرای برنامه تمرینی اصلاحی (شامل تمرینات کششی و تمرینات مقاومتی به وسیله تراباند) 35 تا 40 دقیقه در هر جلسه، سه جلسه در هفته، و به مدت 16 هفته بود. متغیرهای وابسته شامل شاخص عدم تقارن مربوط به اوج نیروهای عکس العمل زمین، زمان رسیدن به اوج نیروها، نرخ بارگذاری، ضربه و گشتاور آزاد بود. جهت مقایسه آماری نتایج در پیش و پس­آزمون از آزمون تی زوجی استفاده شد. یافته­ ها: شاخص عدم تقارن ضربه عمودی (9/1 درصد؛ 047/0=p) و قدامی-خلفی (8/26 درصد؛ 026/0=p) طی پس­آزمون کمتر از پیش­آزمون بود. با وجود این ختلاف معناداری بین شاخص تقارن سایر متغیرهای نیروی عکس‌العمل زمین (نیروهای عکس­العمل زمین و زمان رسیدن این نیروها به اوج، نرخ بارگذاری عمودی (97/0=p)، گشتاور آزاد (76/0=p) و ضربه داخلی-خارجی (14/0=p)) در پیش‌آزمون و پس‌آزمون مشاهده نشد. نتیجه­ گیری: به طور کلی می‌توان گفت که تمرینات اصلاحی مورد استفاده در پژوهش حاضر بر عدم تقارن مولفه‌های نیروی عکس‌العمل اثر نداشته­اند. با وجود این، برنامه تمرینات اصلاحی احتمالا می­تواند مداخله‌ای مناسب جهت بهبود شاخص عدم تقارن ایمپالس در دو راستای عمودی و قدامی­-خلفی در مردان سالمندان دارای ژنووالگوس طی حرکت فرود دوپا باشد. بنابراین استفاده از این تمرینات برای بهبود تقارن در متغیر ضربه طی انجام فعالیت­ها در این افراد توصیه می­گردد.